Μετακίνηση - Κυκλοφοριακό, Έλλειψη Πρασίνου και Δημόσιων Χώρων, Διαχείριση Απορριμμάτων και Ψηφιακή Διαχείριση Ανοιχτών Δεδομένων

Η Περιφέρεια Αττικής ως ενιαίος αστικός χώρος χαρακτηρίζεται από τις πιο βάρβαρες πόλεις του κόσμου και σίγουρα της Ευρώπης. Ακατάλληλη πόλη για να ζεις με τους χειρότερους δείκτες διαβίωσης παγκοσμίως. Αφημένη επί χρόνια στην τύχη της και θύμα μιας εθνικής οικονομικής πολιτικής, όπου η οικοδομή αποτέλεσε το βασικό εργαλείο ανάπτυξης και πολιτικής συναίνεσης.

Σήμερα λοιπόν όπως διαβάζουμε και στην τελευταία έκθεση της Επιτροπής Παρακολούθησης του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος της Αττικής αντιμετωπίζει πολλά και ποικίλα προβλήματα Βιώσιμης Ανάπτυξης αφού σε όλους σχεδόν τους δείκτες, βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο των 268 Περιφερειών της Ευρώπης.

Πρώτο είναι το πρόβλημα της μετακίνησης. Με μέση καθυστέρηση στις διαδρομές 37%, με πρωτιά στον δείκτη ατυχημάτων που αυξάνεται συνεχώς, με ένα άθλιο και αναχρονιστικό συγκοινωνιακό δίκτυο, με ανύπαρκτα πεζοδρόμια, με τεράστια έλλειψη προσβασιμότητας και με ανύπαρκτο δίκτυο ποδηλατόδρομων και εναλλακτικών μετακινήσεων, που όλα αυτά μαζί συνθέτουν και μια τεράστια έλλειψη και ζήτηση στάθμευσης Ι.Χ.

Είναι το πρώτο και βασικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η νέα Περιφερειακή Αρχή διότι το πρόβλημα της μετακίνησης είναι η αιτία πολλών κακών, δυσλειτουργιών και δυσφορίας των κατοίκων της. Είναι η πρώτη αιτία που προσδίδει τον χαρακτηρισμό βαρβαρούπολης στην Αττική.

Όπως έχει αποδείξει η παγκόσμια εμπειρία και για αυτό όλες ο σύγχρονές πόλεις βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση το πρόβλημα όχι μόνο δεν λύνεται με ανάπτυξη οδικών αρτηριών αλλά επιδεινώνεται. Το Ι.Χ. στους δρόμους είναι σαν τα υγρά. Οσο χώρο του δίνεις τόσο περισσότερο θα καταλαμβάνει και τόσο περισσότερα φρακαρίσματα θα έχεις σε στενωπούς.

Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τις εναλλακτικές μετακινήσεις, συγκοινωνία, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, μέσα σταθερής τροχιάς, ψηφιακές τεχνολογίες εκτροπής στις εναλλακτικές μετακινήσεις και με σύγχρονα συστήματα διαμοιρασμού οχημάτων.

Και με πολιτικές αποκέντρωσης όπως «η πόλη των 15 λεπτών» που σημαίνει ότι κάθε πολίτης να μπορεί να εξυπηρετήσει όλες τις ανάγκες του σε απόσταση 15 λεπτών από το σπίτι του.

Το Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της Αττικής είναι η έλλειψη Πρασίνου και δημόσιων χώρων. Σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) η Αθήνα βρίσκεται συνεχώς στην 4η θέση πριν το τέλος αναφορικά με τους χώρους πρασίνου που αντιστοιχούν σε κάθε πολίτη. Μόλις 0,96 m2 πρασίνου ανά κάτοικο!

Βάσει της έκθεσης του ΟΟΣΑ, η Αθήνα έχει χειρότερη αναλογία πρασίνου ακόμα κι από πόλεις που βρίσκονται κυριολεκτικά μέσα στην έρημο ή πάσχουν από υπερβολική τσιμεντοποίηση, όπως η Τιχουάνα του Μεξικό και το Λας Βέγκας των ΗΠΑ, η Βενετία στην Ιταλία και η Τσανγκγουόν στη Νότια Κορέα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θεωρεί πως η ελάχιστη αναλογία πρασίνου στις πόλεις δεν πρέπει να είναι κάτω από 9 m2/κάτοικο! Η Αθήνα βρίσκεται 10 φορές κάτω από το όριο. Την στιγμή που ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν κηρύξει την δεκαετία 2020 – 2030 δεκαετία ανάταξης της βιοποικιλότητας διότι όπως διαπιστώθηκε τα δέντρα είναι η μόνη λύση για την ατμοσφαιρική ρύπανση των αστικών περιοχών, ενώ έχουν και 22 επιπλέον πλεονεκτήματα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων του αστικού περιβάλλοντος.

Εδώ χρειάζονται πολιτικές έντασης και γενναίες επενδύσεις ολιστικής αντίληψης. Όχι δενδροφυτεύουμε και τα παρατάμε. Σαφής τριετής διαδικασία. Και απόκτηση δημόσιων χώρων.

Το Τρίτο μεγάλο πρόβλημα που αποτελεί και ορολογιακή βόμβα είναι η Διαχείριση των απορριμμάτων και ειδικά το κόστος της. Η ουσιαστική παραίτηση από την ανακύκλωση και η προσφυγή στην καύση (ενεργειακή αξιοποίηση) δεν βάζει μόνο περιβαλλοντικά θέματα, αλλά εξίσου με την ίδια ένταση και θέματα βιωσιμότητας. Κανείς δεν έχει εκτιμήσει το κόστος λειτουργίας των εργοστασίων καύσης και κατ΄επέκταση το κόστος για τους δήμους και τους δημότες. Ένα σύστημα που ελοχεύει τον κίνδυνο να εκτινάξει το λειτουργικό κόστος της καθαριότητας και να οδηγήσει σε μια κατακόρυφη υποβάθμιση των υπηρεσιών.

Μοναδική λύση βιώσιμης διαχείρισης είναι η διαλογή στην πηγή, η εφαρμογή του συστήματος «πληρώνω όσο πετάω» και η διαπραγμάτευση στην αγορά των ανακυκλώσιμων υλικών. Είναι οι διαπιστώσεις και στην τελευταία έκθεση του Τομέα Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και το Τέταρτο πρόβλημα είναι η ψηφιακή μετάβαση και τα ανοιχτά δεδομένα. Όχι τόσο οι υπηρεσίες online που παρέχονται στους πολίτες και εδώ σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Δείκτη DESI η Αττική βρίσκεται πολύ κάτω από τον Ευρωπαϊκό Μέσο Ορο, όσο οι εσωτερικές λειτουργίες διαχείρισης των πληροφοριών. Η Περιφερειακή Διοίκηση της Αττικής είναι μια γερασμένη και αναχρονιστική διοίκηση που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει των ραγδαίων εξελίξεων.

Συλλογή και ανάλυση δεδομένων που να συνδέονται μεταξύ τους. Δημιουργία προσβάσιμων και επεξεργάσιμων βάσεων δεδομένων που να επιτρέπουν την συνεχή αξιολόγηση και εξαγωγή συμπερασμάτων. Η πιστοποίηση μέσω δεικτών και στόχων, βάσει δεδομένων. Και για τα εσωτερικά προβλήματα διοίκησης και για τα εξωτερικά που αντιμετωπίζει ο πολίτης.

Σήμερα οι νέες τεχνολογίες Επιχειρησιακής και Τεχνητής Νοημοσύνης μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις πριν ακόμη εκδηλωθούν ή να αποκαλύπτουμε τα λάθη και τις αδυναμίες που μέχρι σήμερα ήθελε πολύ φαντασία για να τα εντοπίσεις.

Δεν είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να λειτουργεί ένα Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μάλιστα ο μεγαλύτερος της χώρας, με όρους του 1900 με τεράστιο οικονομικό και λειτουργικό κόστος που ταλαιπωρεί τους πολίτες. Η Περιφέρεια Αττικής πρέπει να γίνει υποστηρικτής και όχι βασανιστής του πολίτη και να έχει την υπολογιστική ικανότητα να λύνει άμεσα προβλήματα.

Η συλλογή και ανάλυση δεδομένων και μάλιστα ανοιχτά στους πολίτες είναι αρμοδιότητά της Περιφέρειας διότι είναι θεμέλιος λίθος της δημόσιας διοίκηση και της χρηστής και ορθολογικής διοίκησης, η συλλογή και ανάλυση δεδομένων και η επιστημονική και τεκμηριωμένη λογοδοσία.

Η Περιφέρεια Αττικής πρέπει να εγκαταστήσει άμεσα σύγχρονα λογιστικά Επιχειρησιακής Νοημοσύνης έτσι ώστε και οι διοικούντες και οι εργαζόμενοι και οι πολίτες να γνωρίζουν τις διαστάσεις των προβλημάτων και τις επιπτώσεις τους, από που προέρχονται και ποιες είναι οι ενδεχόμενες λύσεις.

Διαβάστε εδώ κι άλλα άρθρα του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου