Το θέμα έχει δύο παραμέτρους:
Στην Αττική καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και ο πεζός και ο ποδηλάτης και ο άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, στερούνται του δικαιώματος να μετακινούνται με ασφάλεια και όχι ως πολίτες δεύτερη κατηγορίας.
Και η δεύτερη παράμετρος είναι ότι στην Αττική ο εποχούμενος σε αυτοκίνητο, χρειάζεται 37% παραπάνω χρόνο για να διανύσει μια μέση απόσταση. Στην Αττική ο μέσος εποχούμενος ξοδεύει 170 ώρες το χρόνο (μία εβδομάδα) αναμένοντας στην ουρά με το αυτοκίνητό του.
Αυτή η μετακίνηση δεν είναι βιώσιμη.
Η Αττική είναι μια περιφέρεια στην οποία «απαγορεύεται» ουσιαστικά να περπατάς, να μετακινείσαι με το ποδήλατο, πολύ περισσότερο με αμαξίδιο, ακόμη και με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που είναι εντελώς αναξιόπιστα και απαξιωμένα. Ο κίνδυνος που διατρέχεις είναι απαγορευτικός. Στην Αττική όταν μια μητέρα αφήνει το παιδί της να πάει στο σχολείο με τα πόδια, το εκθέτει σε κίνδυνο. Η έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο τιμωρείται από τον νόμο.
Οι ηλικιωμένοι και οι μητέρες με τα καροτσάκια είναι αποκλεισμένοι από την επιλογή του να περπατάνε στα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν.
Αυτές οι συνθήκες έχουν τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές υγειονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Αναφέρω μόνο μερικές:
Σημαίνουν επιβάρυνση των νοικοκυριών με τα έξοδα αυτοκινήτου. Σημαίνουν μαρασμό των τοπικών αγορών.
Απομόνωση των ανθρώπων και ειδικά των παιδιών. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μετακινούνται συνεχώς με το αυτοκίνητο παρουσιάζουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη της αντιληπτικής τους ικανότητας.
Σημαίνουν σοβαρές υγειονομικές επιπτώσεις. Ο σύγχρονος άνθρωπος ηλικίας 50 ετών, ανήκει στην πρώτη γενιά μετά από 75.000 που διαμορφώθηκε το DNA του Ηomo Sapiens, που δεν περπατάει τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα την ημέρα. Με σοβαρές επιπτώσεις στα καρδιαγγειακά, στο έντερο, στο διαβήτη και σε πολλές άλλες χρόνιες παθήσεις που σημαίνουν και αυτές εκτός όλων των άλλων και οικονομική επιβάρυνση.
Σημαίνουν πρόσθετο στρες, διαπληκτισμούς, ατυχήματα, ζημιές και θανατηφόρα.
Σημαίνουν μόλυνση της ατμόσφαιρας που ευθύνεται για 15.000 πρόωρους θανάτους ετησίως στην Ελλάδα και αύξηση του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας και λόγω καυσαερίων που επιφέρει νέες παθογένειες.
Η Αττική είναι από τις χειρότερες περιφέρειες με τους χειρότερους δείκτες του κόσμου στο θέμα της μετακίνησης.
Και το χειρότερο; Ενώ όλες οι μεγάλες πόλεις του Δυτικού Κόσμου ασκούν εντατικά πια πολιτικές εναλλακτικών μετακινήσεων με υπερσύγχρονα δίκτυα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, με την δημιουργία εκατοντάδων χιλιομέτρων πεζόδρομων και ποδηλατόδρομων… στην Αττική ασκούμε ακριβώς τις αντίθετες πολτικές, προσπαθώντας να αναπτύξουμε το οδικό δίκτυο για ην διευκόλυνση του Ι.Χ.
Τι κι αν οι μελετητές και οι επιστήμονες παγκοσμίως διαπιστώνουν και συμβουλεύουν ότι όσο διευκολύνεις το Ι.Χ., τόσο επιδεινώνεις το πρόβλημα; Οσο μεγάλους και ευρύχωρους δρόμους και να φτιάξεις, θα έχεις πάντα στενώσεις και πρόβλημα. Στην Αττική επιμένουμε να επενδύουμε στον λάθος τρόπο οικοδόμησης και στην αύξηση του Ι.Χ. που προβλέπεται να είναι της τάξεως του 38% τα επόμενα πέντε χρόνια.
Στην Αττική δεν έγινε ούτε ένα μέτρο ποδηλατόδρομος τα τελευταία 7 χρόνια.
Οι Λύσεις:
Δεν θα πω την δική μου άποψη και ότι έχω καταγράψει σήμερα από τους επιστήμονες, τις μελέτες, τα forumκαι τις ημερίδες που έχω παρακούθήσει. Κάνω απλά copy paste αυτό που μου απάντησε το Chat GTP(Τεχνητή Νοημοσύνη) στην ερώτηση “πώς μπορούμε να λύσουνε το πρόβλημα της μετακίνησης στην Αττική».
1. Αναβάθμιση των Δημόσιων Μεταφορικών Συστημάτων: Η επένδυση σε νέες γραμμές μετρό, επεκτάσεις λεωφορειακών δικτύων και βελτίωση των συχνοτήτων θα κάνει τα δημόσια μέσα μεταφοράς πιο αξιόπιστα και ελκυστικά για τους κατοίκους.
2. Αειφορική Μετακίνηση:Η προώθηση της χρήσης ποδηλάτων και ηλεκτρικών σκούτερ, μαζί με την κατασκευή ασφαλών ποδηλατικών διαδρομών, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης και της ρύπανσης.
3. Εφαρμογή Έξυπνων Τεχνολογιών: Η χρήση εφαρμογών για την πλοήγηση και τον έλεγχο της κυκλοφορίας μπορεί να βελτιώσει τη ροή της κυκλοφορίας και να εξοικονομήσει χρόνο για τους οδηγούς.
4. Προώθηση της Κοινής Χρήσης Οχημάτων: Οι υπηρεσίες κοινής χρήσης αυτοκινήτων και ποδηλάτων μπορούν να μειώσουν τον αριθμό των ατομικών οχημάτων και να ελαχιστοποιήσουν τη στάθμευση στο κέντρο της πόλης.
5. Ευαισθητοποίηση του Κοινού: Εκπαιδευτικές εκστρατείες για την σημασία της προσεκτικής οδήγησης, της μετακίνησης με δημόσια μέσα και της αειφόρου μετακίνησης μπορούν να ενημερώσουν και να ενθαρρύνουν το κοινό.
Σε συνδυασμό με τη συνεργασία όλων των ενδιαφερόμενων φορέων και τη συνεχή παρακολούθηση των αποτελεσμάτων, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πιο αποτελεσματική και βιώσιμη κινητικότητα στην Αττική που θα εξυπηρετεί τους πολίτες και θα συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος.
Η βελτίωση της κινητικότητας στην Αττική απαιτεί ολοκληρωμένη προσέγγιση με τη συνεργασία των αρχών, του κοινού, και τη χρήση των νέων τεχνολογιών. Με την εφαρμογή των παραπάνω λύσεων, η πόλη μπορεί να γίνει πιο προσβάσιμη, βιώσιμη και ευχάριστη για τους κατοίκους της.»
Εγώ μόνο θα προσθέσω τα πεζοδρόμια. Για να εγκαταλείψει το Ι.Χ. ο κάτοικος της Αττικής στις μικρές αποστάσεις κάτω του χιλιομέτρου, για να πάει με τα πόδια στην στάση των λεωφορείων, για να πάει ο μαθητής με τα πόδια στο σχολείο, για να κινηθεί με το αμαξίδιο το ΑμεΑ, πρέπει να νιώσουν ασφαλείς και ελεύθεροι σε ευρύχωρα πεζοδρόμια.

Διαβάστε εδώ κι άλλα άρθρα του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου

Διαβάστε εδώ το βιογραφικό του